Het firmament verwijst naar een stevige, ondoordringbare (hemel)koepel die de aarde omringt, zoals deze wordt beschreven in sommige oude culturele en religieuze overtuigingen. Het concept van het firmament komt vooral voor in oude kosmologische modellen, zoals die van het oude Nabije Oosten en het oude Griekenland.
Volgens deze oude opvattingen werd het firmament gezien als een solide structuur die de hemellichamen vasthield en de aarde scheidde van de bovenliggende sferen. Het werd vaak beschouwd als een fysieke barrière tussen hemel en aarde.
De Bijbel, met name het Oude Testament, verwijst naar het firmament als een "uitspansel" of "het gewelf". In het Bijbelse scheppingsverhaal wordt het firmament beschreven als een scheiding tussen het water onder de hemel en het water erboven.
Hedendaagse astronomie heeft aangetoond dat de hemellichamen zich niet binnen een solide koepel, maar in een oneindig uitgestrekte ruimte bevinden. De moderne kosmologie beschrijft het universum als een uitdijende ruimte zonder een letterlijke fysieke barrière tussen de aarde en de rest van het universum.
Tegenwoordig wordt "firmament" soms symbolisch gebruikt in poëtische of literaire contexten om de grootsheid of schoonheid van de hemel te benadrukken.
