De Farizeeën waren een Joodse sekte of groep in het oude Judea tijdens de periode van het Tweede Tempel-tijdperk en de vroege jaren van het joodse christendom. Ze worden vaak beschreven in het Nieuwe Testament van de Bijbel, vooral in de evangeliën, waar ze vaak in conflict zijn met Jezus van Nazareth.
De Farizeeën werden gekenmerkt door hun strikte naleving van de Joodse wet, hun nadruk op de mondelinge traditie van de wet en hun invloedrijke positie binnen de Joodse samenleving. Hoewel ze vaak kritisch worden afgeschilderd in het Nieuwe Testament, was hun rol complex en hun invloed op het Jodendom in die tijd aanzienlijk.
