De "biofiele kosmos" verwijst naar het concept dat mensen een aangeboren neiging hebben om een diepe verbondenheid te voelen met andere levende organismen en de natuurlijke omgeving om hen heen.
De term "biofilie" werd voor het eerst geïntroduceerd door de Amerikaanse bioloog Edward O. Wilson in zijn boek "Biophilia" uit 1984. Wilson definieerde biofilie als "de innige band tussen mensen en natuurlijke omgevingen". Hij stelde dat deze aangeboren band het resultaat is van de evolutionaire geschiedenis van de mens, waarbij onze voorouders sterk afhankelijk waren van de natuurlijke wereld voor overleving en welzijn.
In het concept van de biofiele kosmos wordt de aarde beschouwd als een levende, interconnectieve entiteit waarin alle levende wezens en ecosystemen met elkaar zijn verbonden. Het benadrukt het belang van het in stand houden en respecteren van de natuurlijke wereld, niet alleen voor het behoud van biodiversiteit en ecologische balans, maar ook voor het welzijn en de gezondheid van de menselijke bevolking.
De biofiele kosmos benadrukt de behoefte aan het behouden van groene ruimtes, natuurlijke habitats en het omarmen van duurzame praktijken om het welzijn van zowel mensen als de natuur te bevorderen. Het erkent de positieve impact van natuur op onze fysieke en mentale gezondheid en benadrukt het belang van het behouden en herstellen van ecosystemen voor een duurzame toekomst.
