Gepubliceerd op 14-10-2020

John Newcombe (Australië)

betekenis & definitie

Geb. Sydney 23—5—’44.

Begon het jaar 1967 als nummer drie van Australië en eindigde dat zelfde jaar als de eerste amateurtennisser ter wereld, als open kampioen van Wimbledon en de Verenigde Staten, en als dubbelkam pioen (met Tony Roche) van Australië, Frankrijk en de Ver. Staten. Eind 1970 was hij als Wimbledonkampioen nummer één in de wereld en in 1971 handhaafde hij zijn Wimbledontitel. Voegde zich in 1967 bij WCT en behoorde hierdoor tot de eerste acht profs van Lamar Hunt, de .Handsome Eight’. Prestaties op grote toernooien: Australië kwartfinales 1962, 1963, 1964, 1966, 1969 en 1972, halve finalist 1965 en 1967, kampioen in 1973; Italië kampioen 1969, Frankrijk kwartfinale 1965, 1969; Wimbledon kampioen in 1969, 1970, 1971, finalist in 1969; Ver. Staten finalist toen hij in 1966, samen met winnaar Fred Stolle, ongeplaatst was, kampioen in 1967.

Prestaties in dubbels op grote toernooien: met Roche kampioen van Australië in 1965, 1969, 1971; kampioen van Italië in 1965, 1969 en 1971; kampioen van Frankrijk in 1967 en 1969; kampioen van Wimbledon in 1965, 1968, 1969 en 1970. Met Ken Ftetcher dubbelspel- kampioen Wimbledon in 1966 en Amerikaans kampioen in dubbelspel in 1967, met Taylor herendubbelspelkampioen in 1971 open Amerikaanse kampioenschappen en met Davidson in 1972 zelfde titel; met Anderson in 1973 dubbelspeltitel van Australië. Eerste titels van Newcombe in 1961, 1962 en 1963 toen hij juniorkampioen van Australië werd. Versloeg in 1970 Rosewall in eerste vijf sets Wimbledonfinale sedert 1949, was in 1971 meest evenwichtige speler van de prof- groep WCT, won toen 5 van de 11 toernooien en ruim 110 000 dollar. Nam in 1973 door ,Pilic-conflict’ niet aan Wimbledon deel en kon hierdoor kampioenschap niet verdedigen. Tekende eind ’73 voor de Amerikaanse stedencompetitie WTT.