Libanon

betekenis & definitie

officiële naam Al-Djumhuriyya al-Lubnaniyya

oppervlakte 10 400 km2

inwoners 3161000

hoofdstad Bayrut (Beiroet)

staatsvorm republiek

staatshoofd Amin Gemayel

reg. leider Chafiq al-Wazzan

officiële taal Arabisch

religies moslems, rooms-katholieken, orthodoxe Kerken

munteenheid Libanees pond

BNP/hoofd US$ ...

lid van VN, UNESCO, UNCTAD, WHO, FAO, ILO, ECWA, Arabische

Liga, IMF, Wereldbank

Landschap en klimaat

Libanon ligt aan de oostrand van de Middellandse Zee en grenst van noord naar zuid resp. aan Syrië en Israël. De kustvlakte is een smalle, vruchtbare strook en wordt begrensd door het steile Libanongebergte, dat van noord

naar zuid geleidelijk in hoogte af neemt. Hoogste punt is de 3088 m hoge Qurnat as-Sawda. Libanon heeft een Middellandse-Zeeklimaat met warme droge zomers en zachte, regenrijke winters. De meeste neerslag valt in de kustvlakte en op de westelijke hellingen van het Libanongebergte en varieert van 700 tot 900 mm. Belangrijkste rivieren zijn de al-Asi (Orontes) en de al-Litani.

Sociale gegevens

De Libanese bevolking bestaat uit Arabieren, Palestijnse vluchtelingen en minderheden van Koerden en Armenen. Van de totale bevolking woonde 60,1% in steden; gegevens over de spreiding over het land zijn door de voortdurende oorlogssituatie niet met zekerheid te geven. Libanon heeft een redelijk onderwijssysteem, waarin vijf jaar lagere school voor iedereen verplicht is.

Van de bevolking van 15 jaar en ouder kan 75% dan ook lezen en schrijven.

Economische gegevens

Libanon was voorheen een betrekkelijk welvarend ontwikkelingsland; deels agrarisch, deels drijvend op de dienstensector (handel, toerisme, geldwezen). De laatste sector was door de bijdrage van 65% aan 's lands economie van groot belang, o.a. dank zij Beiroet, dat het financiële centrum van het Midden-Oosten werd.

Geschiedenis

Door de eeuwen heen heeft het gebied deel uitgemaakt van diverse rijken. De laatste eeuw onder Turkse overheersing kreeg Libanon een zekere

autonomie. Na WO I werd het Frans mandaatgebied; 26-111941 verklaarde het land zich onafhankelijk. Fundament werd geen grondwet, maar een zg. Nationaal Pact tussen christenen en moslems. De Palestijnse vluchtelingen die na 1967 het land binnenkwamen, lokten niet alleen Israëlische vergeldingsacties uit, maar kregen ook steun van de linkse moslems tegen de welvarende christenen. De gewelddadigheden leidden in 1975 tot een burgeroorlog met als inzet de politieke en economische macht. Het Arabische Vredesleger (sinds 1976) en de VN-vredesmacht UNIFIL in het zuiden (sinds 1978) hebben niet kunnen verhinderen dat het land onbestuurbaar is en de economie totaal ontwricht. In het zuiden opereerde verder majoor Sa'd Haddad als leider van christelijke milities.

Sinds de invasie van 1982 is het grootste deel van het land ten zuiden van Beiroet in handen van Israël. In 1983 kwam tussen beide landen een akkoord tot stand, o.a. over de terugtrekking van alle buitenlandse troepen.