Wraak van bloedverwanten van een vermoorde en wel door wedermoord op den moordenaar of een lid van zijn geslacht. In de Wet van Mozes (Exodus 22b : 24) wordt de bloedwraak uitgedrukt in de woorden: Oog om oog, tand om tand.
Bij de Joden kon de moordenaar een toevlucht vinden in zes vrijplaatsen in het Land Kanaän. Tot aan den tijd, toen zich nog geen staten hadden gevormd, werd de bloedwraak als een plicht beschouwd. In Europa was zij tot de 16de eeuw in gebruik. Daarna ging men zoenbare en onzoenbare misdrijven onderscheiden. De zoenbare konden met een weergeld (mangeld) afgekocht worden, als zoen voor de misdaad. Toen de staat macht genoeg kreeg, verdween de bloedwraak geheel.
Zij bestaat nog op Corsica (de Vendetta), in Azië, Afrika en in Amerika bij wilde volkeren. Ook de Eskimo’s hebben de bloedwraak.
