1838-1917. Geboren bij Boppard, doceerde vooral in Würzburg en Wenen, trok zich later terug in Florence. Korte tijd was hij katholiek priester. Hij is vooral bekend gebleven om zijn standpunt dat mentale fenomenen ‘intentionee
l’ van aard zijn (zie intensionaliteit). Hij bestudeerde ook bepaalde relaties tussen ideeën, oordelen en emoties van liefde en haat, en werkte een theorie uit waarin waarheid wordt gebaseerd op ‘evidentie’ in de zin van onbetwijfelbaarheid. Door zijn analyse van mentale verschijnselen werden in het bijzonder fenomenologen als Husserl beïnvloed, maar ook Meinong . Hij hield zich verder intensief bezig met de studie van Aristoteles. Psychologie vom empirischen Standpunkt, 1874. Vom Ur- sprung sittlicher Erkenntnis, 1889. Grundlegung und Aujbau der Ethik, 1952 (uitgebreider dan het vorige). Wahrheit und Evidenz, 1930.
