Langenn (Friedrich Albert von), een regterlijk ambtenaar in Saksen en tevens een verdienstelijk geschiedkundige, geboren te Merseburg den 26sten Januarij 1798, studeerde te Leipzig in de regten, vestigde er zich in 1820 als privaat-docent, en zag zich vervolgens benoemd tot hooge regterlijke waardigheden te Dresden. Ook was hij lid van merkwaardige commissiën, in 1835 gouverneur van prins Albert, en daarna lid van den staatsraad. Hij werkte mede tot het zamenstellen van wetten, werd in 1837 lid van de Eerste Kamer en zag zich vervolgens benoemd tot geheimraad en directeur van het ministérie van Justitie. Voorts hield hij zich bezig met historische studiën en schreef: „Leben Herzog Albrecht’s des Beherzten (1838)”, — en „Moritz, Herzog und Kurfürst von Sachsen (1841, 2 dln)”, alsmede een opstel over hertogin Sidonia (1852) en levensbeschrijvingen van Christoph von Carlowitz en Melchior von Ossa.
Eindelijk vermelden wij zijne bijdragen in de: „Erörterungen praktischer Rechtsfragen (1829—1833, 3 dln)" en in de „Annalen des Königl. Sächs. Oberappellationsgericht (1860 enz.)”. Zijn laatste geschrift, het leven van keizerin Maria Theresia behandelend, bleef onvoltooid. Hij overleed te Dresden als voorzitter van het hooge hof van appél op den 30sten December 1868.
