Gannal (Jean Nicolas), een Fransch scheikundige en uitvinder der kunst, om lijken te balsemen, geboren te Saarlouis den 28sten Julij 1791, vergezelde als militair apotheker het Fransche leger naar Rusland. Hier werd hij krijgsgevangen gemaakt, ontsnapte echter, kwam te Dresden, waar hij aan generaal Vandamme als adjudant werd toegevoegd, en geraakte nogmaals in krijgsgevangenschap. Bij zijn terugkeer in Frankrijk verkreeg hij eene betrekking in het laboratorium der Polytechnische school, werd praeparator bij de technische voorlezingen van Thénard, kwam daarna aan het hoofd van eene katoenfabriek en daarna van eene schoensmeer- en inktfabriek. Later hield hij zich bezig met het balsemen van lijken; hiertoe spoot hij in eene opening der halsslagader eene oplossing van aluin-zouten, welke in alle deelen doordrong, waarna het lijk, volgens de methode der Egyptenaren, in windselen werd gelegd.
De uitvinding van Gannal werd van verschillende zijden met levendige belangstelling begroet, en weldra werd het mode, de lijken à la Gannal te laten balsemen. Gannal breidde zijne zaak uit tot zelfs buiten de grenzen van Frankrijk, en ontving wel eens 2000 francs voor een enkel lijk. Hij overleed in Januarij 1852. Hij schreef, behalve een aantal vlugschriften: „Du chlore employé comme remède contre la phthisie pulmonaire (1822)”, — en „Histoire des embauments (2de uitgave 1841)''.
