Een Duitsch schrijver en dichter, werd geboren te Neurenberg den 5den Maart 1800, studeerde te Erlangen in de godgeleerdheid en wijsbegeerte en werd hoogleeraar aan het gymnasium in zijne geboorteplaats.
In 1830 legde hij echter, wegens ligchaamszwakheid, die betrekking neder en wijdde zich uitsluitend aan letterkundige werkzaamheden. Hij schreef eene „Urgeschichte des Menschengeistes (1827)”, — „Andeutungen eines systems der speculativen Philosophie (1831)”, — „Philosophie, Religion und Alterthum (1833)”, — „Züge zu einer neuen Philosophie der Religion und Religionsgeschichte (1835)”, enz. — Hij verklaarde zich voorts een voorstander van eene nieuwe godsdienst, zooals blijkt uit zijne „Religion des neuen Weltalters (1850, 3 dln)”. Niettemin omhelsde hij in 1858 het R. Katholieke geloof en zocht dit in zijne geschriften te verzoenen met den geest des tijds. Hiertoe strekten zijne werken „Meine Conversion (1859)”, — „Aus der Mansarde (1860—1862)”, — „Das Christenthum und sein Urheber (1864)”, — en „Christina Mirabilis und Joseph von Copertino, als Vorläufer einer neuen künftigen Menschengattung (1864)”. Ook gaf hij in het licht „Marianische Legenden und Gedichte (1859)”, — „Schöne Seelen (1862)”, — en „Aphorismen über Tod und Unsterblichkeit (1865)”. Eindelijk heeft hij vroeger gedichten, alsmede mededeelingen over Caspar Hauser uitgegeven. Na zijne bekeering heeft hij zich eerst te Frankfort en later te Würzburg gevestigd.
