Coleridge (Samuel Taylor), een van de hervormers der Engelsche dichtkunst, werd geboren den 20sten October 1772, te OtterySt.-Mary in Devonshire, studeerde te Cambridge en gaf in 1794 in zijne eerste dichtproeven reeds blijken van groot talent. In zijn drama „The fall of Robespierre”, in zijne „Conciones ad populum or adresses to the people”, in zijn tijdschrift „The Watchman” en in zijne voorlezingen te Bristol openbaarde hij eene groote ingenomenheid met de denkbeelden der Fransche Revolutie. Daar zijne gevoelens echter weinig bijval vonden, verbond hij zich met Robert Southey en Robert Lovell, om in de Nieuwe wereld een Staat te stichten, die aan hun ideaal beantwoordde. Inmiddels traden zij met 3 zusters in het huwelijk, en Coleridge keerde met treurige ervaringen naar Europa terug, alwaar hij eerst eenigen tijd in Duitschland doorbragt, en zich toen naar Engeland begaf, waar hij zich voegde bij de conservatieve partij.
Later ging hij als secretaris van den gouverneur sir Alexander Ball naar Malta en wijdde zich na zijne terugkomst met zijne vrienden, de zoogenaamde „Lake-dichters”, met ijver aan de dienst der Muzen, ten einde aan de Engelsche poëzie eene hoogere vlugt te verschaffen. Eene toelage, hem door den Koning toegekend, bevrijdde den avond zijns levens van alle drukkende zorgen, en hij overleed te Highgate den 25sten Julij 1834. Tot zijne beste voortbrengselen behooren: „Christabel (1816)”, — en „Rhymes of an old marmer”. Voorts gaf hij in het licht „Poetical works (1828, 3 dln)”, — „The statesman’s manual, a lay sermon (1816)”, — „A second lay sermon (1817)”, enz. — Zijn zoon Hartley Coleridge (geboren in 1796 en overleden in 1849) heeft ook „Poems” enz. uitgegeven, maar niet beantwoord aan de verwachting, die men aanvankelijk van hem koesterde.
