conductantie

betekenis & definitie

conductantie - Zelfstandignaamwoord
1. (elektrotechniek) het vermogen van een materiaal om stroom te geleiden gelijk aan het omgekeerde van zijn elektrische weerstand (resistantie) uitgedrukt in de eenheid siemens (S)

Woordherkomst
afgeleid van het verouderde 'conduceren' of het Franse conduire (geleiden) (met het voorvoegsel con-) met het achtervoegsel -antie

Synoniemen
geleidingsvermogen, geleidbaarheid, elektrische geleidbaarheid

Verwante begrippen
admittantie, conductiviteit, susceptibiliteit