(< Gr. = onderstelling). Het woord komt in de Griekse wiskunde oorspr. voor in den zin van een bewijsbare maar wegens instemming van den hoorder zonder bewijs aanvaarde bewering.
Het is later in de wiskundige taal in onbruik geraakt in verband met de betekenis van gissing, die het tengevolge van het physisch woordgebruik kreeg. Het komt echter weer voor in de voorgeschiedenis van de niet-Euclidische meetkunde, waarin voor een vierhoek met drie rechte hoeken ten aanzien van den vierden hoek de hypothesen werden onderscheiden, dat deze scherp, recht of stomp kan zijn. Het woord heeft hier de letterlijke betekenis onderstelling.
