(lat. quatuor tempora, vier tijden) zijn in de r.-kath. kerk de Woensdag, Vrijdag en Zaterdag welke respectievelijk vallen na den 3en Zondag van den Advent, den len Zondag der Quadragesima, den Pinksterzondag en den Zondag die volgt op het feest der Kruisverheffing (14 September). Zij vinden hun oorsprong in het heidensch gebruik, volgens hetwelk eenige malen in het jaar de zegen der góden over de veldvruchten werd afgesmeekt (feriae messis, f. vindemiales enz.), en dagteekenen ongeveer uit de 3e—4e eeuw.
Aan de Q.dagen werd later het vasten verbonden, en vroeger waren de Q.-Zaterdagen de dagen waarop uitsluitend de wijdingen (zie art. Ordines) werden toegediend.
