fransch geleerde, geb. 8 Febr. 1630 te Caen, ontving zijn opleiding bij de Jezuïeten en werd later aan het hof van Lodewijk XIV met Bossuet opvoeder van den dauphin. Nadat hij in 1676 de priesterwijding ontvangen had, verkreeg hij in 1678 de abdij van Aunay en in 1685 het bisdom van Soissons, dat hij vervolgens tegen dat van Avranches en in 1699 tegen de abdij van Fontenay bij Caen verwisselde.
Om geheel voor de studie te leven trok hij zich later in het professiehuis der Jezuïeten te Parijs terug, waar hij 26 Jan. 1721 overl. Voor de hermeneutiek en de geschiedenis der letterkunde maakte hij zich door De interpretatione en Sur Vorigine, des romans zeer verdienstelijk. In zijn Demonstratio evangelica, Censura philosophiae Cartesianae, Mémoires pour servir ä l’histoire du Cartésianisme en andere geschriften bestreed hij de wijsbegeerte, voornamelijk die van Descartes, welke hij vroeger toegedaan was. Zelf beschreef hij zijn leven in den Commentarius de rebus ad eum pertinentibas (Amst. 1718, in het fransch Par. 1853).
