Eene volstrekte bezitting, een zoodanige waaraan geen verplichtingen hoegenaamd jegens een meerdere waren verbonden, in tegenstelling van feudum, waarvoor men leenhulde was verschuldigd; de bezitter van een allodiaal goed of allodium kon naar willekeur daarover beschikken.
De herkomst van het woord allodium is vrij duister; het is door sommigen van Celtischen oorsprong verklaard, door anderen wordt het voor een verbastering van het Teutoonsche all (al, geheel) en od (eigendom) gehouden.
