Een predicatieve nabepaling is een bepaling bij een zelfstandig naamwoord die op dit naamwoord volgt en zelf geen zelfstandig naamwoord is.
Als predicatieve bepaling kunnen onder andere bijvoeglijke naamwoorden, beknopte bijzinnen (met een deelwoord), bijwoorden en voorzetselgroepen worden gebruikt, eventueel voorzien van andere bepalingen. Voorbeelden: (1) Al vanuit de verte herkende hij zijn geliefde, nog mooier dan hij zich haar herinnerde. (2) De arme jongen, doorweekt en verkleumd door de regen en de kou, bleef urenlang tevergeefs op zijn vriendin wachten.
