(de, -en), (veroud.) plantage (A.1) verkregen door inpoldering van een stuk kustmoeras. Vooral de aanleg van de zgn. ‘poldertuinen ’ in de kustvlakte eiste grote extra investeringen voor dammen , sluizen en vaarkanalen naast de gebruikelijke kosten voor slaven, gebouwen, fabriek en aanplantingen (Enc.Sur. 481).
-Etym.: In het voormalige NOI werd een ‘plantage’ wel een ‘tuin’ genoemd (WNT 1979).
- Zie ook: tuin.
