onoprecht, dubbelhartig, onbetrouwbaar zijn. Deze zegsw. zinspeelt op een fabel van Aesopus (n° 64), waarin verhaald wordt hoe een sater vriendschap sloot met een mens.
Op een koude dag kwam de man thuis en blies zich in de handen om die te warmen; een ogenblik later kwam de pap dampend op tafel en de man blies op zijn bord om de pap te koelen. Toen de sater zag dat de man aldus heet en koud uit één mond blies, zei hij de vriendschap op. Er bestaat een bekend schilderij van Jordaens over deze anecdote. De zegsw. is bij ons tenminste sinds het begin van de 16de eeuw bekend (GDS 20).
