Het kroonprins syndroom is een fenomeen dat voorkomt binnen HRM en treedt op bij medewerkers die worden aangemerkt als talent. Doordat zij gezien worden als talent en hier erkenning voor krijgen, beschouwen zij zichzelf als een soort ''kroonprins op de werkvloer''. Hierdoor vermindert de motivatie om te werken en presteren.
Talent management is een heel populair onderwerp in de HRM. In de huidige kenniseconomie worden mensen steeds belangrijker: kennis, netwerken en competenties vormen een belangrijke competitief aspect van bedrijven. De juiste mensen op de juiste plek kunnen het verschil maken. Het is een aspect dat niet makkelijk te vervangen is. Ook is het door concurrenten niet makkelijk te kopiëren omdat ieder mens uniek is.
Daarnaast is het door de demografische ontwikkelingen (ontgroening en vergrijzing) ook steeds moeilijker om de juiste mensen te werven én te behouden. Bedrijven zijn daarom steeds vaker bezig met het binden en blijven boeien van ''talenten'' binnen de organisatie.
Binnen het talent management bestaat het dilemma of beleid, gericht op het stimuleren en aanmerken van zogenaamde talenten, bekend moet worden gemaakt of niet. Het dilemma ontstaat doordat er verschillende theorieën zijn. Het kroonprins syndroom is er hier een van.
Het kroonprins syndroom beschrijft het fenomeen waarbij mensen door de organisatie aangemerkt worden als talent. Doordat deze mensen er van overtuigd zijn dat zij hierdoor een ultieme en langdurige plek (vaak in het topmanagement) bereikt hebben, lopen zij kans op een verminderde motivatie en een arrogante houding (als een kroonprins). De hoge plek is bereikt en dus is er geen doel meer om voor te werken. Hierdoor is er binnen HRM het geloof ontstaan dat het beter is om mensen niet te informeren over het feit dat zij als talent gekenmerkt zijn. Een andere theorie is het Pygmalion-effect, waarbij mensen wél gemotiveerd raken na bekendmaking.
