Een kerkuil is een uil die over de hele wereld voorkomt, ook in Nederland. Het is een echte nachtuil.
Een kerkuil heeft als bijnaam 'spookuil', omdat zijn witte gezicht in koplampen oplicht. Vroeger dacht men vaak dat een kerkuil een spook was.Wie een kerkuil in vlucht bekijkt, ziet dat hij een lange hals heeft, een plompe kop, een korte staart en hangende poten. Een kerkuil heeft roestbruine schutkleuren en een wit, hartvormig gezicht. Van alle vogels schijnt de kerkuil het beste gehoor te hebben. De oren van een kerkuil zitten asymmetrisch ten opzichte van elkaar, zodat hij zijn prooi kan lokaliseren.
Tegenwoordig slapen kerkuilen, in tegenstelling tot wat hun naam doet denken, niet meer in kerken. Kerktorens zijn vaak met gaas dichtgemaakt om vogels tegen te gaan. Vogelbescherming Nederland stimuleert boeren om nestkasten in schuren te plaatsen. De kerkuilen slapen overdag vaak op de hanenbalken. 's Nachts, als het helemaal donker is, verlaten ze hun slaapplek om te gaan jagen. Een kerkuil eet het liefst veldmuizen, maar ook mussen of vleermuizen staan op het menu.
In Nederland broeden meer dan 2000 paartjes kerkuilen. In een broedseizoen kan een kerkuil meer dan twintig jongen grootbrengen.
