bij de oude Grieken in historische tijd de zeegod. Oorspronkelijk was hij echter chthonisch heerser over de aarde-diepte en de daaruit ontspringende wateren; met zijn drietand schokt hij de aarde en doet bronnen ontspringen.
Zijn tempels stonden gewoonlijk op voorgebergten, landengten en landtongen, o.a. het Panionion op Mykale. Een van de voornaamste centra van zijn cultus was de Isthmos van Korinthe, waar de Isthmische spelen te zijner ere werden gehouden. Ook werd hij vereerd in Attika, waar hij de wedstrijd met Athena om dit landschap zou hebben verloren. Alle menselijke verkeer op en aan de zee stond onder Poseidoons bescherming. In de mythologie is hij een broer van Zeus en Hades, gehuwd met Amfitrite; vader van vele heroën en monsters, o.a. van Pegasos en van de cycloop Polyfemos. Hem waren o.a. paarden, stieren en dolfijnen gewijd.
Alle mindere zeegoden (→Nereïden, →Tritonen) zijn hem onderworpen. De Romeinen identificeerden Poseidoon met →Neptunus.ICONOGRAFIE, Op archaïsche vazen vindt men Poseidoon herhaaldelijk afgebeeld. In de 5e eeuw v.C. nam hij ook in de beeldhouwkunst een belangrijke plaats in, o.a. de bronzen, in zee gevonden Poseidoon van ca.460 v.C. (Nationaal Museum, Athene), in de friezen van het Parthenon en het Theseion en in de westelijke gevel van het Parthenon, waar zijn wedstrijd met Athena is voorgesteld. Latere Poseidoon-beelden zijn die in het Lateraan, een kopie naar een origineel uit de 4e eeuw v.C. en de Poseidoon van Melos uit hellenistische tijd (Nationaal Museum, Athene). LITT. F.Schachermeyr, Poséidon und die Entstehung des griech. Götterglaubens (1950); H.Walter, Griech. Götter (1971).
