recht dat niet uitsluitend binnen een bepaalde staat tot stand komt, en dus het resultaat is van rechtsvorming door meer dan een staat (tegenover nationaal recht). De regels van het internationaal recht zijn gewoonlijk en in de eerste plaats bedoeld voor verhoudingen tussen staten of internationale organisaties, en slechts incidenteel voor verhoudingen waarbij individuen of vennootschappen partij zijn.
Men heeft hier te doen met volkenrecht, ook wel internationaal publiek recht genoemd. In ruimere zin verstaat men onder internationaal recht elk recht dat bedoeld is voor betrekkingen die de grenzen van een bepaalde staat overschrijden (trans-nationaal), ongeacht wie de regels heeft gecreëerd en wie bij de bedoelde betrekkingen zijn betrokken. Internationaal recht in de eerste betekenis komt voor in de vorm van ongeschreven (of: gewoonterecht) en geschreven recht. Geschreven recht komt meestal voor in de vorm van verdragen, maar ook wel in de vorm van besluiten van internationale organisaties, voorzover deze daartoe de bevoegdheid hebben en het besluit als zodanig is bedoeld.LITT. B.V.A.Röling, Intern, law in an expanded world (1960); H.F.van Panhuys, Het recht in de wereldgemeenschap (1974).
