Het Romeinse begrip ius had al de dubbele betekenis van enerzijds de verzameling van door de overheid gehandhaafde regels en anderzijds de juridisch erkende of toegekende aanspraak van een persoon om iets te doen of te ontvangen. In het Engels zijn dit onderscheiden begrippen: law en right. 'Recht’ in de tweede betekenis moet onderscheiden worden van de wetten als de door de daartoe bevoegde organen opgestelde regels. Het recht omvat ook regels ontleend aan verdragen, jurisprudentie, of uitspr...

Het geheel van regels, van normen aangaande enig aspect van het gemeenschapsleven. Men onderscheidt objectief recht (dat zijn de regels, de voorschriften die worden gehandhaafd door de overheid), en subjectief recht (de door het objectieve recht verleende en beschermde bevoegdheid). Een ander onderscheid is dat tussen publiekrecht en privaatrecht. Publiekrecht omvat het staatsrecht, het administratief recht, het strafrecht, het strafprocesrecht en het volkenrecht. Derhalve al het recht dat de or...

Een recht is een door het objectieve recht verleende en beschermde bevoegdheid van een persoon.

recht - bijvoeglijk naamwoord, zelfstandig naamwoord 1. niet gebogen ♢ teken een rechte lijn 1. recht op doel af [zonder omwegen] 2. recht praten wat krom is [slechte dingen goedpraten] 3. recht voor zijn raap [eerlijk en z...

Recht. - Men onderscheidt positief of stellig recht (Lat. jus constititum) en wijsgeerig recht (Lat. jus constituendum). Onder het eerste verstaat men het geheel der regelen, waarnaar men zich in een geordende samenleving heeft te gedragen op straffe van daartoe van overheidswege te kunnen gedwongen of althans eenig nadeelig gevolg te kunnen ondervinden, dit in tegenstelling met de voorschriften der moraal, met de al of niet nakoming waarvan de overheid zich niet inlaat, tenzij natuurlijk die vo...

Recht - het samenstel der door dwang te handhaven bepalingen, die de onderlinge betrekkingen regelen van de leden der maatschappij. Ook noemt men datgene recht, wat met die bepalingen in overeenstemming is. Men onderscheidt wijsgeerig en stellig recht, het eerste bepaalt, wat volgens zekere bepaalde rechtstheorie recht is, het laatste leert, wat bij eenig volk werkelijk recht is; burgerlijk of privaatrecht, handelsrecht, staatsrecht, volkenrecht, strafrecht, enz. Naar den vorm wordt het recht ve...

Recht. - Te goeder trouw in subjectieven zin is hij, die zich niet ervan bewust is, dat er (juridisch) iets niet in orde is, hetzij met zijn eigen gedrag, hetzij met de personen, met wie, of met de omstandigheden, waaronder hij handelt. Te kwader trouw is hij, die dit bewustzijn wel bezit. G. t. wordt steeds verondersteld; wie eens anders kwade trouw beweert, moet deze bewijzen (Ned. B. W. art. 2002, Belg. B. W. 2268). Over het algemeen geldt in het burgerlijk recht de regel, dat g. t. wordt b...