Het geheel van regels, van normen aangaande enig aspect van het gemeenschapsleven. Men onderscheidt objectief recht (dat zijn de regels, de voorschriften die worden gehandhaafd door de overheid), en subjectief recht (de door het objectieve recht verleende en beschermde bevoegdheid). Een ander onderscheid is dat tussen publiekrecht en privaatrecht. Publiekrecht omvat het staatsrecht, het administratief recht, het strafrecht, het strafprocesrecht en het volkenrecht. Derhalve al het recht dat de or...

Een recht is een door het objectieve recht verleende en beschermde bevoegdheid van een persoon.

Recht - het samenstel der door dwang te handhaven bepalingen, die de onderlinge betrekkingen regelen van de leden der maatschappij. Ook noemt men datgene recht, wat met die bepalingen in overeenstemming is. Men onderscheidt wijsgeerig en stellig recht, het eerste bepaalt, wat volgens zekere bepaalde rechtstheorie recht is, het laatste leert, wat bij eenig volk werkelijk recht is; burgerlijk of privaatrecht, handelsrecht, staatsrecht, volkenrecht, strafrecht, enz. Naar den vorm wordt het recht ve...

Recht. - Men onderscheidt positief of stellig recht (Lat. jus constititum) en wijsgeerig recht (Lat. jus constituendum). Onder het eerste verstaat men het geheel der regelen, waarnaar men zich in een geordende samenleving heeft te gedragen op straffe van daartoe van overheidswege te kunnen gedwongen of althans eenig nadeelig gevolg te kunnen ondervinden, dit in tegenstelling met de voorschriften der moraal, met de al of niet nakoming waarvan de overheid zich niet inlaat, tenzij natuurlijk die vo...

Het Romeinse begrip ius had al de dubbele betekenis van enerzijds de verzameling van door de overheid gehandhaafde regels en anderzijds de juridisch erkende of toegekende aanspraak van een persoon om iets te doen of te ontvangen. In het Engels zijn dit onderscheiden begrippen: law en right. 'Recht’ in de tweede betekenis moet onderscheiden worden van de wetten als de door de daartoe bevoegde organen opgestelde regels. Het recht omvat ook regels ontleend aan verdragen, jurisprudentie, of uitspr...

Recht. - Te goeder trouw in subjectieven zin is hij, die zich niet ervan bewust is, dat er (juridisch) iets niet in orde is, hetzij met zijn eigen gedrag, hetzij met de personen, met wie, of met de omstandigheden, waaronder hij handelt. Te kwader trouw is hij, die dit bewustzijn wel bezit. G. t. wordt steeds verondersteld; wie eens anders kwade trouw beweert, moet deze bewijzen (Ned. B. W. art. 2002, Belg. B. W. 2268). Over het algemeen geldt in het burgerlijk recht de regel, dat g. t. wordt b...

recht - bijvoeglijk naamwoord, zelfstandig naamwoord 1. niet gebogen ♢ teken een rechte lijn 1. recht op doel af [zonder omwegen] 2. recht praten wat krom is [slechte dingen goedpraten] 3. recht voor zijn raap [eerlijk en z...

zie Wet.

(Lat.: jus of justum) betekent op zichzelf wat aangepast en dus juist is. Dit kan zijn volgens de eisen die onze natuur zelf stelt; zo krijgt men een geheel van natuurlijke gedragsregels: het natuurrecht. Of het kan betreffen een aanpassing aan regels door een bevoegd gezag gesteld: positief recht. De natuurrechtsregels zijn of volkomen algemeen (bijv. dat men verstandig handelen moet en een ieder het zijne geven: natuurrecht in primaire zin), of zij zijn toepassingen op meer concrete maar toch...

Bij een rechterlijke uitspraak moet men zich neerleggen.

Recht-toe-recht-aan - recht voor z’n raap; zonder eromheen te draaien. Er wordt iets meer gerockt, de teksten zijn iets meer recht-toe-recht-aan. Oor, 24-03-90 ‘What Do You Do’ is punky rechttoe-rechtaan, maar daar tegenover staan weer songs vol akoestische gitaren. Oor, 06-04-91 Er zijn maar liefst acht tests met elk veertig opgaven, dus het is geen simpele recht-toe-recht-aan meting, maar wel degelijk een langer durend onderzoek. Psychologie, december 1996 De grote vraag in de komende...

Civiel recht - Burgelijk recht.

Canoniek recht - → Kerkelijk Recht.

(j = j) (Lat.) o. recht; ~ angariae, recht van beslag op schepen, ten dienste v. d. staat; ~ belli ac pacis, recht van oorlog en vrede; ~ canonicum, kerkelijk recht; ~ civile, burgerlijk recht; ~ constituendum, voor de toekomst geldend recht; ~ contro versum, betwist rechtspunt; ~ criminale, strafrecht; ~ divinum, goddelijk recht; ~ est ars boni et aequi, het recht is de kunst v. h. goede en het rechtvaardige; ~ gentium, volkenrecht; ~ humanum, menselijk recht; ~ et norma loquendi, de wet en reg...

Absoluut recht dat is afgeleid uit een meer omvattend recht.

Privaat recht, - Burgerlijk recht.

absoluut recht, een recht dat de houder ervan tegenover iedereen kan inroepen en handhaven, zonodig door het nemen van rechtsmaatregelen. Het staat in tegenstelling tot een relatief recht omdat een relatief recht slechts geldt tegenover een bepaald persoon of bepaalde personen. De grootste groep van absolute rechten wordt gevormd door de zakelijke rechten, dit zijn rechten die strekken tot het gebruik of de beschikking over zaken. Er zijn daarnaast ook absolute rechten, die niet zakelijk zijn om...

2. recht - o. (-en), billijkheid; iem. recht doen, naar billijkheid over hem oordeelen; — met recht kunt ge zeggen, op goede gronden; — men beweert te recht of ten onrechte, met meer of minder grond; — zonder recht iem. verdenken, zonder dat er reden toe bestaat; — waartoe iemand bevoegd is en wat hem diensvolgens toekomt, waarop hij aanspraak heeft: dat is uw recht; ik verlang niets dan mijn recht; — iemands rechten eerbiedigen, geven wat hem toekomt; — geef iedereen zijn recht, gee...

Een einddatum recht is een datum waarop een recht vervalt.