Vlaams schrijver, 23.2.1930 Antwerpen. Geeraerts was medewerker aan het Nieuw Vlaams Tijdschrift en Elseviers Weekblad.
In zijn eerste grote roman, Gangreen I, behandelt hij voor het eerst de tegenstelling natuur en cultuur. Geeraerts’ boeken zijn geschreven in de ik-vorm, in een vloeiende stijl, zonder veel hoofdletters, zinnen of interpunctie. In zijn werk verheerlijkt hij liefde, geweld en seks, is hij geobsedeerd door fysieke en geestelijke aftakeling, het ouder worden en het naderen van de dood, en zet hij zich af tegen de burgerlijke westerse cultuur. Werken: novellen en verhalen: Ik ben maar een neger (1962), Schroot (1963), Zonder clan (1965), Het verhaal van Matsombo (1966), Verhalen (1973), Kongo en daarna (1975), De heilige kruisvaart (1976); romans: Gangreen I (1967; herdr. 1976), Gangreen II (1972; herdr. 1977), Gangreen III (1975), Dood in Bourgondië (1976); essays: Tien brieven rondom liefde en dood (1971; herdr. 1976), Over gedichten vol liefde en verrukking (1972); toneel: De zeven doeken der schepping (1967), Concerto (1970), Avondspelen (1971).
