o., het vraagstuk op welke wijze gedurende de embryonale ontwikkeling het toekomstig lot van de delen van het embryo wordt bepaald (gedetermineerd).
Het determinatieprobleem doet zich voor omdat bij jonge embryo’s van vele dieren het ontwikkelingsvermogen (potentie) van de delen veel ruimer is dan de ontwikkeling die het betrokken deel in de normale ontwikkeling feitelijk doormaakt (zie regulatie). Door wisselwerkingen tussen de delen van het embryo (zie inductie, BIOLOGIE; zie organisatiecentrum) wordt de oorspronkelijke potentie gaandeweg ingeperkt, zodat uiteindelijk slechts één differentiatierichting (zie differentiatie. BIOLOGIE) voor het betrokken deel overblijft. Hiermee gaat een geleidelijk toenemen van de verschillen in structuur en chemische samenstelling tussen de delen van het oorspronkelijk weinig gestructureerde embryo gepaard, zie epigenese.
