Wat is de betekenis van potentie?

potentie - zelfstandig naamwoord uitspraak: po-ten-sie 1. kracht om iets te doen ♢ Joachim heeft de potentie om profvoetballer te worden 2. het lichamelijk in staat zijn geslachtsgemeenschap te hebben ...

[Lat. potentia] 1 vermogen, macht; 2 seksueel vermogen van de man, vermogen de geslachtsdaad te verrichten (vgt. impotentie); 3 verdunningsgraad van homeopatische geneesmiddelen.

(seksueel) vermogen; (verborgen) vermogen iets te worden

Potentie is een woord dat ouder is dan de homeopathie, waar het nu zo’n grote rol in speelt. Denkt u maar eens aan de opmerking van een macho-man dat hij reuze ‘potent’ is. In de artsenijkunde betekende het van oudsher ook ‘vermogen’, maar dan het genezende vermogen van een medicijn. Hahnemann gaf een extra dimensie aa...

zie Homeopathie. Aanduiding voor de verdunningsgraad van een artsenij. Zie ook Impotentie.

potentie - sexueel vermogen; potent, potentie bezittend: van lat. potent ia ‘vermogen, kracht’.

(L., potentia = kracht). 1. Vermogen tot geslachtsgemeenschap. 2. Ontwikkelingsvermogen van een cel of een celgroep: dat wat de cel onder experimentele omstandigheden kan vormen, in tegenstelling tot datgene wat hij in de normale ontwikkeling vormt (voor bevruchte eicel geldt dit onderscheid niet).

macht; innerlijk vermogen; sexueel vermogen; in potenties tot mogelijkheid van verwezenlijking.

1. het prestatievermogen, datgene waartoe iemand of iets (bijv. een orgaan of een geneesmiddel) in staat is; 2. de verdunning van een geneesmiddel volgens de leer der homoeopathie, zie aldaar; 3.het vermogen (van de man) om de geslachtsdaad uit te voeren (vgl. impotentie).