[Fr.], m., een beschermde merknaam, gereserveerd voor het distillaat van druivenwijn uit het Franse district Charente rond de plaats Cognac.
(e) Voor cognacbereiding zijn een beperkt aantal ter plaatse gecultiveerde druivesoorten verplicht gesteld. Na het uitpersen van het sap en de vergisting (ca. 10 dagen) wordt de verkregen wijn (9 —10 % alcohol) ter plaatse in ‘pot stills’ gedistilleerd tot een derde van het oorspronkelijke volume. Hierna volgt in de cognachuizen een tweede distillatie in pot stills, waarbij alleen de tussenfractie (de ‘coeur’ of het hart) met een alcoholgehalte van ca. 70 % voor cognacbereiding gebruikt wordt. Deze wordt vele jaren gelagerd in eikehouten fusten, tenminste drie jaar maar zelfs wel tot 50 jaar lang, waarna zij na verdunning in flessen wordt af getapt. De ouderdom van de cognac wordt aangegeven met sterren en letters op het etiket. Zo geven de gerenommeerde cognachuizen één ster bij een lagertijd van 3—5 jaar en 3 sterren na 10-15 jaar lagering.
Nog oudere soorten worden aangeduid met letters als v o (very old: 15-20 jaar) tot xo (extra old: 45-50 jaar). Op cognac gelijkend gedistilleerd afkomstig van wijnen uit andere streken moet worden aangeduid als eau-de-vie-de-vin (Frankrijk), Weinbrand (de BRD), vieux (Nederland) en brandy (Engeland). LITT. C.Ray, Cognac (1973).
