De R.K. St.-Martinuskerk (Kerkplein 6a) is een driebeukige kruiskerk met twee koren en een toren van drie geledingen met ingesnoerde spits. De kerk wordt in 1298 voor het eerst vermeld. Het oudste gedeelte van het tegenwoordige gebouw is de 14de-eeuwse mergelstenen toren, die rond 1810 zijn huidige spits kreeg. De kerk zelf werd in 1626 in opdracht van Walter van Hoensbroek groter herbouwd. Daarvan resteert het driezijdig gesloten koor met mergelstenen vensteromlijstingen. In 1920 heeft men het schip afgebroken, waarna dwars op de as naar plannen van J.H.H. van Groenendael een nieuwe kerk in Kunradersteen verrees met een rond gesloten koor en een zuidwaarts gerichte ingangspartij met twee flankerende torentjes.
Het interieur van het als zijkapel gebruikte 17de-eeuwse koor wordt gedekt door kruisribgewelven met maniëristische kraagstenen. De kerk bevat gebeeldhouwde grafzerken voor Walter van Hoensbroek († 1631) en Carle Suchen († 1653).
Fragmenten van een maniëristische preekstoel met afbeeldingen van de vier evangelisten (circa 1630) zijn verwerkt in een altaartafel. Tot de inventaris behoren verder een communiebank en twee herenbanken (alle circa 1820), afkomstig uit de Kapel in 't Zand te Roermond, en een door J. Binvignat gebouwd orgel (1818).
De rijzige pastorie (Kommelderweg 1) dateert uit 1782 en heeft hardstenen vensteromlijstingen; de aanbouw met lessenaarsdak is uit 1820.
