aanleg van bos op terrein waarop sinds mensenheugenis geen bos meer gestaan heeft. De Food and Agriculture Organization (FAO) definieert dit als sedert meer dan 50 jaar ontbost terrein.
Bebossing van woeste gronden, zoals heiden waarop sedert eeuwen schapenteelt en afplagging hadden plaatsgevonden of stuifzanden die mede waren ontstaan door volledig uitboeren van arme zandgronden, is een voorbeeld uit Nederland uit de 19e eeuw; bosaanleg aan de rand van de Sahara in Noord-Afrika (‘barrière verte’) ter voorkoming van woestijnuitbreiding is een hedendaags voorbeeld.
