Wat is de betekenis van proletariër?

(Hd.), m. (-s), bezitloos arbeider; persoon uit de armste bevolkingsgroep; — in ’t bijz. als meedoende aan de klassenstrijd tegen de „bourgeoisie”.

proletariër - zelfstandig naamwoord uitspraak: pro-le-ta-ri-er 1. arbeider zonder geld of bezit ♢ in het oude Rusland waren proletariërs de echte helden Zelfstandig naamwoord: pro-le-ta-ri-er de proletariër ...

Een Romeinse burger die arm was en afhankelijk was van steun door de rijken en de machtigen.

[Lat. proletarius = burger van de laagste klasse die de staat niet door zijn vermogen maar slechts door zijn kroost (proles) dient; proles = wat voortgegroeid is, spruit, kroost, van pro-, en alescere = opgroeien; vgl. alere = voeden, grootbrengen] iem. zonder bezit, die uitsluitend door zijn arbeid in zijn...

bezitloze

proletariër.

m. 1 (in t oude Rome:) arme burger, die de Staat enkel met zijn proles kon dienen; 2 bezitloze, die geheel van zijn arbeid moet leven.

m. proletariërs (oorspr. arme, niet belastbare burger in Rome, die alleen door zijn proles [Lat. nakomelingschap] de staat nuttig is; thans: behoeftige; iem., die voor zijn levensonderhoud niets bezit dan zijn arbeidskracht en die, zo arbeid ontbreekt, tot armoede vervalt).

m. arme burger in het oude Rome die alleen door zijn kinderen (proles is kroost) betekenis voor de staat had; mens, die geen productiemiddelen bezit en die moet leven van zijn arbeidskracht, die hij aan de kapitalisten verkoopt.