Wat is de betekenis van onwrikbaar?

bn. bw. (-der, -st), 1. niet verwrikt kunnende worden: de omvrikbare Petrusrots straalt in de lichtgloed van de heilgenade Gods; 2. onomstotelijk: onwrikbare bewijzen; 3. onwankelbaar: een onwrikbare vastheid van geest; onwrikbaar in deugd en moed; — bw.: dit staat onwrikbaar vast.

onwrikbaar - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: on-wrik-baar 1. waar niets tegenin te brengen is, zonder twijfel ♢ dat is een onwrikbaar bewijs van haar onschuld Bijvoeglijk naamwoord: on-wrik-baar ... is onwrikbaarder...

rotsvas.

adj. & adv., ûnwrikber, ûnforwrigber, ûnforwrigge.

bn., bw.; onwrikbaarder, onwrikbaarst (1 niet van zijn plaats te wrikken, niet verwrikt kunnende worden; 2 fig. onomstotelijk, zeer vast): 1. een onwrikbare muur; 2. een onwrikbaar geloof; een onwrikbaar vertrouwen, rotsvast; dit staat onwrikbaar vast; in iem. onwrikbaar geloven.

(on’vriʞba:r) bn. en bw. (-der, -st) 1. niet verwrikt kunnende worden : ...bare fundamenten. 2, onomstotelijk : ...bare bewijzen. 3. door geen kracht van buiten te ontnemen : een ...bare overtuiging; standhouden. Syn. → bestendig.

bn. en bw. (-der, -st), 1. niet verwrikt kunnende worden: de steen zat onwrikbaar vast; 2. onomstotelijk: onwrikbare bewijzen.

bn. bw. (-der, -st), niet verwrikt kunnende worden : de onwrikbre Petrusrots straalt in den lichtgloed van de heilgenade Gods; — onomstootelijk : onwrikbare bewijzen; — onwankelbaar: eene onwrikbare vastheid van geest; onwrikbaar in deugd en moed; — bw. dit staat onwrikbaar vast. ONWRIKBAARHEID, v.

zie Bestendig.