Van Dale Uitgevers (1950)
bn. bw. (-er, -st), 1. onkundig, geen kennis bezittende: het onwetende kind; onwetend zondigt men niet-, de onwetende menigte; 2. (vero., Zuidn.) niet bekend (met): onwetend van het gevaar dat hen dreigde; 3. bw., zonder te weten wat men doet.
Muiswerk Educatief (2017)
onwetend - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: on-we-tend 1. er niet van op de hoogte zijn ♢ een onwetend kind kun je dat niet kwalijk nemen Bijvoeglijk naamwoord: on-we-tend de/het onwetende ... Synoniemen...
Grasduin in meer dan 507 woordenboeken en encyclopedieën. Krijg toegang tot maar liefst 2.316.291 begrippen, 37.599 spreekwoorden en 78.030 synoniemen.
Word nu vriend van Ensie!
M. J. Koenen's (1937)
bn., bw. (onkundig, geen kennis bezittend): wat zijt ge nog onwetend! hij is onwetend van gevaar; ik heb hem onwetend leed gedaan.
Jozef Verschueren (1930)
(on'we:tənt) bn. en bw. (-er, -st) geen kennis bezittend : -e kinderen; van gevaar; zondigt men niet. Syn. → dom.
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
bn. en bw. (-er, -st), 1. onkundig, zonder kennis: het onwetende kind; 2. bw., onbewust.
J.H. van Dale (1898)
bn. bw. (-er, -st), onkundig, geen kennis bezittende : het onwetende kind; hij is daarvan nog onwetend; iem. van iets onwetend laten; onwetend zondigt men niet; de onwetende menigte, het gepeupel, de groote hoop. ONWETENDHEÏD, v. onbekendheid met iem. of iets; onkunde.
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
