Wat is de betekenis van onbezonnen?

bn. bw. (-er, -st), niet bezonnen, onbedachtzaam, onberaden, lichtvaardig in handelen of spreken of daarvan blijk gevend: onbezonnen zich in gevaar begeven; onbezonnen spreken; in zijn onbezonnen ijver begon hij alles tegelijk.

Onbezonnen betekent dat iemand niet nadenkt over de mogelijke gevolgen van zijn of haar handelingen. Het kan ook betekenen dat iemand impulsief of overhaast handelt zonder voldoende overleg of overweging. Onbezonnenheid kan leiden tot onbedachtzame beslissingen of acties die later voor spijt kunnen zorgen.

onbezonnen - Bijvoeglijk naamwoord 1. niet geneigd zich te bezinnen, blijk gevend van ondoordacht optreden Woordherkomst Afgeleid van het voltooid deelwoord van bezinnen met het voorvoegsel on- Synoniemen onbesuisd, overijld, roekeloos, onbedachtzaam, onberaden, ondoordacht Antoniemen bezonnen Verwante beg...

onbezonnen - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: on-be-zon-nen 1. zonder goed na te denken ♢ Ciske heeft zich onbezonnen in dat avontuur gestort Bijvoeglijk naamwoord: on-be-zon-nen Synoniemen lichtvaardig, lichtzinnig, onnadenkend ...

adj. & adv., ûnbitocht(sum) ûnbiret, -biriedich, domdryst, derten, dol, rimpen; — persoon, dollejoaris, nochteren keal.

bn., bw. (onbedachtzaam, onberaden, lichtvaardig [in handelen en spreken]). hij was zo onbezonnen op het ijs te gaan; onbezonnen alles op het spel zetten.

(onbə'zonnən) bn. en bw. niet nagedacht hebbend, ondoordacht: een speler; dat is ijver; alles op het spel zetten. Syn.→ onbedacht.

(het accent wisselt), bn. en bw. (-er, -st), niet bezonnen, onbedachtzaam, onberaden, lichtvaardig in handelen of spreken, of daarvan blijk gevend.

onbezonnen geleed woord Zie: bezinnen