Dringend
bn. bw. (-er, -st), hetgeen dringt, zedelijke druk uitoefent of geen uitstel lijdt: dringende bezigheden, die geen uitstel dulden; dat is dringend noodzakelijk ; — een dringende behoefte, waaraan voldaan moet worden; (rechtst.) dringende redenen, welke de werkgever of de werknemer het recht geven, zonder opzegging, onmiddellijk aan de dienstb...