De erfprins van Baden die in 1918 korte tijd rijkskanselier van Duitsland was.
Prins Max van Baden was van 1917 18 voorzitter van de Eerste Kamer in Baden. Op 4 oktober 1918 werd hij onverwacht tot rijkskanselier en minister van Buitenlandse Zaken benoemd. Hij was naar voren geschoven door de Centrumpartij en de linkse partijen, omdat hij als een liberaal gezind man in het buitenland goed bekend stond en wellicht in staat zou zijn een gunstige vrede te bereiken.
Toen in november 1918 in Duitsland de revolutie uitbrak, meende von Baden de monarchie alleen te kunnen redden door keizer Wilhelm II tot zondebok te bestempelen en hem van de troon vervallen te verklaren. Von Baden trad vervolgens af; hij droeg zijn ambt aan Friedrich Ebert over, de leider van de Sozialdemokratische Partei Deutschlands (SPD).
