Duits terrorist, die met Ulrike Meinhof de kern van de Rote Armee Fraktion vormde.
Baader studeerde in West-Berlijn, waar hij betrokken raakte bij de ondergrondse protestbeweging. Toen na de aanslag op studentenleider Rudi Dutschke in 1968 het studentenverzet leek te zijn vastgelopen, richtte hij de Rote Armee Fraktion (RAF) op. De RAF was een links-terroristische organisatie, die de machtsverhoudingen in de kapitalistische maatschappij door middel van gewelddadige acties wilde wijzigen. Baader werd in 1968 wegens brandstichting in een warenhuis tot drie jaar tuchthuisstraf veroordeeld. Met hulp van de journaliste Ulrike Meinhof werd hij in 1970 met geweld uit de gevangenis in West-Berlijn bevrijd. Baader en Meinhof vormden daarna samen de kern van de RAF, die daarom ook wel de Baader-Meinhof-Gruppe wordt genoemd. Na de bevrijding van Baader doken ze onder en voerden een reeks terreuraanslagen uit.
Na een grootscheepse klopjacht werden de belangrijkste leden van de RAF in juni 1972 gearresteerd. In mei 1974 begon een langdurig proces tegen hen. Tijdens het proces kwam Meinhof op 9 mei 1976 onder verdachte omstandigheden in de gevangenis om het leven. Andreas Baader werd op 28 april 1977 tot levenslange gevangenisstraf veroordeeld, onder meer wegens moord. Op 13 oktober 1977 kaapten leden van de RAF een Duits passagiersvliegtuig op het vliegveld van de Somalische hoofdstad Mogadishu. De kapers eisten de vrijlating van Baader. Na vier dagen werden ze echter overmeesterd zonder dat hun eisen waren ingewilligd. Direct na de bekendmaking van dit bericht werden Baader en twee andere veroordeelde RAF-leden dood in hun cel aangetroffen. Volgens officiële verklaringen hadden zij zelfmoord gepleegd.
