d. i. failliet. Het woord is ontleend aan het Middeleeuwsche bankwezen, waarin de Italianen de leermeesters van Europa waren.
Was bij hen een wisselaar (bankier, houder van een geldbank) niet meer bij machte zijn geldelijke verplichtingen na te komen, dan werd zijn bank of tafel stuk gebroken: hij had dan banca rotta = een gebroken bank. Dit woord werd in het Fransch banqueroutte, waaruit wij het als bankroet overnamen. „De wetenschap is bankroet,” zegt men wel eens en dit beteekent dan: zij is niet meer in staat de menschen gelukkig te maken.
