Sōlus

betekenis & definitie

a, um, gen. sōlĭus, dat. sōli

1. in 't alg., alleen, enkel, solum regnare, Cic., solos novem menses, Cic.
2. praegn., alleen = alleen staande, verlaten, sola sum, Ter.; eenzaam, ontvolkt, woest, loca, Cic.; bijzonder, bij uitstek, solum id est carum mihi, Ter.