ōnis, f.
1. in ’t alg., het zorg dragen voor iets, waarneming, bestuur (vooral in opdracht of als ambtsplicht), speciosi ministerii, Liv., rei publicae, Cic.
2. in ’t bijz., het ambt van een keizerlijk procurator, procuratuur. | verzoening, prodigii, Liv.; plur., procurationes incesti, ceremonies tot reiniging van de bloedschuld, Tac.
