Ăt

betekenis & definitie

archaïstisch ast, coni.,

1. ter aanknoping van een wel verschillende, maar niet tegenovergestelde gedachte = maar, doch, van de andere kant echter.
2. ter aanknoping van een tegenstelling = maar, daarentegen, wèl echter, maar toch, versterkt at contra, Cic., at e contrario, Nep., at etiam, Cic., at vero, Cic. | in ’t bijz., bij tegenwerpingen, vooral die de redenaar maakt, door zich op een anders standpunt te plaatsen = maar, zal men zeggen; versterkt at hercule, Liv., at enim, maar . . . immers, Cic., at vero, maar toch, Cic., at enim vero, Liv. | in de nazin, na concessieve voorzin = maar toch, toch ten minste, si . . . at, Caes., si . . . at certe, Cic., of si . . . at saltem, Liv. | na conditionele voorzin, si victoriam duis, ast ego (ik van mijn kant) templum tibi voveo, Liv.