berispte, h. berispt (1 iem. terechtwijzen, afkeuring over iem. of iets te kennen geven; laken; dikwijls toegepast op het gedrag van kinderen; 2 rechtst.: term voor een der lichtste straffen door een gestelde macht gegeven):
1. iem. streng iets in iem. berispen;
2. de notaris, eenmaal berispt door de arrondissements-rechtbank.
