Katholieke Encyclopaedie

Uitgeverij Joost van den Vondel (1933-1939)

Gepubliceerd op 14-10-2019

Synode van Sardica

betekenis & definitie

In S., het tegenw. Sofia, werd op verlangen van paus Julius I in 343 een Concilie bijeengeroepen door de keizers Constans en Constantius, om de eenheid te herstellen tusschen de Katholieken en de Eusebianen of semi-Arianen.

Er waren ca. 100 Kath. bisschoppen en ca. 80 van de tegenpartij. Daar de voorzitters, Hosius en 3 pauselijke gezanten, aanstonds St.

Athanasius en Marcellus van Ancyra toelieten, scheidden de Eusebianen zich af, veroordeelden de aanvoerders der partij van Nicea (de Katholieken) en reisden af. De Kath. bisschoppen verklaarden Athanasius en Marcellus onschuldig, excommuniceerden de hoofden der tegenpartij, vernieuwden de dogmatische beslissing van Nicea.

Ook werden er disciplinaire canones vastgesteld. Van belang voor de geschiedenis van het Primaat is, dat aan bisschoppen, die door synoden waren afgezet, het recht van appèl op Rome werd toegestaan.

S. wordt niet als Algemeen Concilie beschouwd. De H.

Servatius heeft er aan deel genomen of althans de canones mede onderteekend. Lit.:_Hefele-Leclerq, Histoire des Conciles (I 1907). Franses.

< >