(→Gr. en = in, kaein = branden), in de Oudheid gebruikelijke schildermanier, waarbij men was als bindmiddel gebruikte. De met was vermengde verf werd verwarmd aangebracht en daarna ofwel met een gloeiend ijzer bestreken of door het in de nabijheid brengen van een gloeiend ijzer verhard.
Hiervoor gebruikte werktuigen zijn gevonden ouder de asch van de bedolven steden bij den Vesuvius. Schilderingen zelf zijn in Fajjoem gevonden.
Ook bij gebouwen en schepen werd de e. toegepast.