Romeinsch keizer. Zijn oorspr. naam was echter: Lucius Domitius Ahenobarbus, tot na zijn adoptie. * 37, ✝ 68 na Chr.
Zoon van Cneius Domitius Ahenobarbus en van Agrippina, de dochter van Germanicus. Keizer Caligula was de broeder van Agrippina, en toen deze (41) vermoord was, volgde haar oom Claudius hem op.
Met dezen oom (broeder van haar vader) huwde zij in 48, en weldra bracht zij het zoo ver, dat de keizer haar zoon N. adopteerde en, ten nadeele van zijn eigen kind Brittannicus, tot opvolger bestemde. Na Claudius’ dood kwam N. inderdaad op den troon.Onder de zeer gunstige leiding van den wijsgeer Seneca en van Burrhus, die praefectus praetorio was, regeerde hij de eerste vijf jaren niet slecht. Dit is echter relatief te verstaan, want het ontbrak ook in dezen tijd niet aan politieke moorden! Maar eerst na het zgn. quinquennium brak zijn ware aard los. In echtvereeniging met de beruchte Poppaea, nadat hij zijn stiefbroer en stiefzuster (die tevens zijn vrouw was) en ten slotte ook zijn eigen moeder den dood had doen geven, stortte hij zich geheel in hartstocht en dwaasheid. De brand van Rome in 64 (al dan niet door hemzelf veroorzaakt) werd hem de aanleiding tot de schrikkelijke eerste Christenvervolging. Een samenzwering van Piso in het volgende jaar bracht tal van verdienstelijke Romeinen (ook Seneca) ten verderve. In den nacht trok hij roovend en moordend door de donkere stad.
Bovendien deed hij heel ernstig aan kunst. Als tooneelspeler en zanger trad hij op, en deed in die hoedanigheid een tournée door Griekenland. Vogelvrij verklaard door den Senaat, liet hij zich doorsteken op zijn vlucht.
Lit.: H. Schiller, Gesch. der Röm. Kaiserreichs unter Nero; B.W. Henderson, The Life and Principate of the Emperor Nero; F. G. Tucker, The Roman World of Nero and St. Paul.
Slijpen.