Martinus (1894-1953), Ned. prot. dichter, zoon van de uitgever Wouter Nijhoff, heeft meer dan enig dichter van de iets jongere generatie, die omstreeks 1920 debuteerde, vernieuwende invloed gehad, hoewel hij de indruk maakte traditioneler te zijn. Zijn poëzie heeft een zeer persoonlijke, vaak speelse trant en schijnt geheel moeiteloos haar gang te gaan.
Het is vooral door zijn afwijking van rhetoriek en aesthetentaal, dat Nijhoff critisch en katalyserend heeft gewerkt. Door de drie feestspelen, verzameld in Het Heilige Hout, heeft hij getoond, dat het poëtische lekenspel kan functionneren in de Kerk.
