Katholicisme encyclopedie

Prof. dr. J.C. Groot (1955)

Gepubliceerd op 02-01-2020

HYPOGEÜM

betekenis & definitie

(van Gr., hypo, onder; en gaia, aarde; soms katageüm, wat hetzelfde betekent) is een bijv. naamwoord en betekent onderaards: het wordt zelfstandig gebruikt voor elke ondergrondse ruimte, gemetseld of slechts gegraven, en met name voor graf. Echter niet alleen, want Carcopino spreekt bijv. van de onderaardse Pythagoreische basiliek bij de Porta Maggiore te Rome ook wel als hypogée en in het Italiaans is ipogeo de meest algemene term voor elke ondergrondse ruimte, hetzij voor bewoning, cultus of graf bestemd.

In de christelijke archaeologie spreekt men van hypogeüm als het een familiegraf betreft en als het complex niet de grote uitbreiding van een catacombe heeft. Sommige archaeologen bezigen deze term als volkomen neutraal t.o.v. vorm en bestemming.

Men vindt hypogea in Egypte, N.-Afrika, de Middellandse Zee-eilanden, in Z.-Rusland, Syrië en Mesopotamië. Te Rome gebruikt men het woord vooral voor grafcomplexen die verwant zijn aan, maar gewoonlijk worden onderscheiden van de veel uitgebreider catacomben, bijv. het hypogeüm van Trebius Justus aan de via Latina (vermoedelijk gnostisch).

Het antieke hypogeüm kan als een voorloper van de crypta, kript, worden beschouwd. B. v.

D. B.

< >