een apokrief boetegebed in het Grieks uit de eerste eeuw v. C.
Het knoopt aan bij 2 Kron. 33:10-17 waar staat dat koning Manasse (687-642 v. C.), die door zijn afgoderij Gods toorn over Jeruzalem afriep, in Assyrische ballingschap tot God bad en berouw toonde. Het accent ligt op de kracht van boetedoening en de onuitputtelijkheid van de genade Gods. De tekst is overgeleverd als Ode 13 in een appendix achter het Boek der Psalmen in handschriften van de Septuagint.
