Parkgebouw - Het tegenwoordige Wertheimpark* was vroeger bekend als Parktuin. Daar stond oorspronkelijk een café met danszaal, waarvan de exploitatie in handen kwam van een zekere Van den Burgh, die er grote bals organiseerde. Daardoor kwam het gebouw meer in het centrum van de belangstelling van uitgaand A. In 1848 ging dit etablissement echter failliet; gebouw met grond werd gekocht door J.E. Stumpff, eigenaar van Frascati* in de Nes, die al lang zijn zinnen had gezet op een stuk van de Parktuin.
Eerst probeerde Stumpff het met een verbouwing van de oude zaak, maar dat beviel hem niet en in 1849 brak hij het gebouw af, kocht percelen in de omgeving en bouwde er een grote concertzaal, die jarenlang beroemd is geweest om de concerten die er werden gegeven. Stumpff, die als directeur optrad, had een goed symfonieorkest gevormd, dat hij zelf dirigeerde en hij haalde beroemde solisten naar zijn gebouw, zoals Wieniawski en Vieuxtemps. Ook beroemde gastdirigenten als Hans von Bülow kwamen naar het Park. In 1881 kwam het gebouw onder beheer van mr. F.A. van Hall. In 1882 werd het gebouw afgebroken en kwam er een nieuwe amusementsgelegenheid, de Parkschouwburg*, die echter later verliep. In 1885 werd de exploitatie van de tuin aan deze onderneming ontnomen, omdat zij de huur niet op tijd aan de gemeente betaalde (deze grond was namelijk door de gemeente niet aan de onderneming verkocht) en nadat de Parktuin nog enige tijd was gebruikt voor allerlei vermakelijkheden, werd zij in het begin van deze eeuw plantsoen: het Wertheimpark. Het hek met de twee leeuwen is van de oude Parktuin afkomstig.
LIT. P. Berntsen, J.E. Burger, V. Mars, Langs Plantage, Entrepotdok en Oostelijke Eilanden, O.A. 1989, 86; Ernest Kurpershoek en Merel Ligtelijn, De parken van Amsterdam, 2002.
