Amstelhoek (III) - Terrein bij de Omval* in de schaduw van het Amstelstation. Sinds 1977
verrezen hier de gebouwen van de Postbank, inmiddels Hogeschool van Amsterdam, en Delta Lloyd, evenals een woningen- en kantorencomplex, gebouwd door de aannemingsmaatschappij Sedijko en Delta Lloyd, dat zich onder de naam Amstelhoek vermaardheid verwierf. Na het gereedkomen van de 148 meter hoge Rembrandttoren*, de Breitnertoren en de Mondriaantoren staan op de Omval drie kantoortorens en 400 wooneenheden, waarvan 200 premie-A-woningen. Aan het water verrezen vier ronde woontorens van architect Cees Dam. Van de Rembrandttoren kwam eerst de betonnen kern van 130 meter hoogte gereed, waaraan twee bouwkranen waren gehecht. Vanwege de slappe bodem viel de keus op een combinatie van staal en beton, een voor Nederland unieke bouwwijze. Als zo'n hoog gebouw volgens de gangbare methode geheel in beton zou zijn gebouwd, zou een enorm zware fundering nodig zijn geweest. Op de natte bodem van de Omval was dit echter een moeilijke opgave.
Om een lichtere constructie mogelijk te maken is alleen de ruggengraat van het gebouw van beton. De rest van de toren werd gebouwd met een staalconstructie die rond de kern werd opgetrokken. Met deze bouwwijze was al ervaring opgedaan in Engeland en in de Verenigde Staten bij de bouw van wolkenkrabbers. Bij het ontwerp waren dan ook Amerikaanse adviseurs ingeschakeld. Overigens was de fundering van dit "lichte" gebouw nog moeilijk genoeg. Het staat met een souterrain en drie kelderverdiepingen diep in de grond en rust op heipalen van 56 meter. Deze lengte was nodig om een zandlaag te bereiken die stevig genoeg was om de kolos te kunnen dragen.
Lit. Peter-Paul de Baar, Manhattan aan de Amstel. Een wandeling over de Omval, O.A. 1994, 58.
